Sarajevo - glavni grad BiH i njeno administrativno, kulturno i obrazovno središte je smješteno na prostoru Sarajevskog polja. Sarajevsko polje se nalazi u unutar gorskoj depresiji, okruženoj planinama Bjelašnicom i Igmanom na jugozapadu, Trebevićem na jugoistoku i srednjim planinama i međudolinskim rtovima na sjeveru i sjeverozapadu. Prosječna nadmorska visina Sarajevskog polja je oko 500 m.

Najmanja nadmorska visina je na prostoru Reljeva, dok se prema jugoistoku nadmorska visina povećava. Najzapadnija tačka polja je na 180 16′ istočne geografske dužine, što odgovara položaju naselja Blažuj. Krajnja istočna tačka je na 180 27′ istočne geografske dužine (Bendbaša), a najsjevernija tačka je u naselju Reljevo na 430 53′ sjeverne geografske širine. Najjužnija tačka se nalazi južno od Vojkovića na 430 47′ sjeverne geografske širine.

Prema geološkim i geomorfološkim karakteristikama, ovaj prostor karakterišu dvije cjeline i to planinski obod i zaravnjena depresija sa Sarajevskim poljem.

Planinski obod obuhvata prostore većih nadmorskih visina koji se po geološkoj građi znatno razlikuju od prostora Sarajevskog polja. To su Bjelašnica, Igman, Trebević, Jahorina i dr. koji su u osnovi građeni od krečnjaka i dolomita sa izraženom karstifikacijom. Egzogenim procesima, prvenstveno denudacijom i erozijom, prouzrokovana je pojava krasa i kraških oblika u podzemlju. Prostori srednjih visina (od 700 do 1000 m NV) su nešto složeniji. Krečnjačka masa je zastupljena u manjim zonama između kojih su rasprostranjene zone verfenskih sedimenata. I tu su intenzivni egzogeni procesi uslovili promjenu reljefnog izgleda, tako da je karakteristična pojava osulina različitih veličina naročito na sjeveroistočnim padinama Trebevića. Prostor od 520 do 700 m NV čini pojas niskog oboda Sarajevskog polja. To su prostori Breke, Kobilje glave, Sedrenika, Vraca, Bistrika, Mojmila i sl., koje karakteriše pojava slatkovodnih sedimenata u kojim su se obrazovale kvartarne terase.

Zaravnjenu depresiju sa Sarajevskim poljem karakteriše slatkovodni tercijarni kompleks, sa dominacijom šljunkovito-pjeskovitih sedimenata različite moćnosti. Prema geološkoj starosti, ovaj prostor se može podijeliti na dvije karakteristične cjeline. Mlađi dio predstavlja oblast od podnožja Igmana koji se prostire na istok do linije Blažuj-Ilidža-Kotorac. Na ovome prostoru je karakteristična pojava termalnih voda i kiseljaka, čiji izvori nastavljaju prema sjeverozapadu. Sjeverno i sjeveroistočno od navedene linije je stariji dio Sarajevskog polja, koji se strukturno razlikuje od mlađeg dijela, jer su trijaske naslage na većim dubinama, dok su kvartarne naslage tanje i iznose oko 10 m. Sarajevsko polje geološki je veoma mlado. Njegov nastanak se objašnjava stvaranjem depresije uzrokovane topljenjem sumporovitih jedinjenja termomineralnih vrela na prostoru Ilidže i akumulacijom aluvijalnih nanosa na tom prostoru.

Tla: Obzirom na geološku građu, reljef i klimatske uslove, na prostoru Sarajevskog polja i obodnih uzvišenja mogu se naći različiti tipovi tla. U osnovi su dominantna hidromorfna aluvijalna tla, koja su mjestimično zamočvarena.

Vegetacija: Dominantna vegetacija ovoga prostora je vezana za klimatske i pedološke karakteristike. Tako je prvenstveno bila razvijena hidrofilna vegetacija, sa zajednicama hrasta, topole, johe, vrbe i dr. te zeljasta, šibljasta i žbunasta hidrofilna vegetacija. Danas je ova vegetacija iskrčena i pretvorena u njive, livade i voćnjake.

Podijeli: